Marco Borsato De Kuip 2019. “We gaan mooie herinneringen maken”, dat is wat je tegen me zei toen dit avontuur begon. Je vroeg me namelijk of ik een nummer met jou mee wilde zingen tijdens de Kuip concerten. DE kuip concerten, want dat je historie hebt geschreven, is meer dan duidelijk.

Als klein meisje had ik twee duidelijke dromen. In Ahoy staan en met Marco Borsato zingen. In een van mijn eerste interviews noem ik deze twee dromen 'nog heel ver weg'. Het valt me op dat ik nooit heb gezegd 'Dat gaat toch niet gebeuren'. Dat ik met Marco heb gezongen, werd natuurlijk in 2013 al werkelijkheid in de finale van The Voice Kids. Maar wat er in deze maand allemaal is gebeurd, is werkelijk onwerkelijk. 

Ik stond nu namelijk naast hem, in De Kuip, een duet te zingen. In deze dagen postte ik een filmpje van zo'n interview waar ik mijn twee grootste dromen benoem, ik ben dan nog maar net 11 jaar. Marco reageerde onder het filmpje met een knipoog: "De Kuip is toch ook goed?".... Ik kan er hard om lachen, De Kuip is het grootste concertpodium die je kan krijgen in Nederland. 50 duizend mensen per avond kwamen speciaal naar het Feyenoord Stadion om Marco te bezoeken. (In Ahoy kunnen 'slechts' 16 duizend mensen) 

Dus zo stond ik, voor 250 duizend mensen met mijn gitaartje naast Marco te zingen... Ik kon niet anders dan stralen, genieten en soms even huilen van besef en geluk. Marco noemt deze concertreeks zijn beste ooit. Dat ik hier onderdeel van mocht zijn is voor mij nog steeds niet helemaal geland. Het is een soort van roze wolk, maar dan wel met beide benen stevig op de grond. 

De allereerste avond was voor mij het spannendst. Ik sliep al een aantal weken wat slechter vanwege alle zenuwen. De week voor we daadwerkelijk begonnen was het nog even spannend, ik moest veel overgeven ineens! Eerst dachten we dat ik buikgriep had, maar ik kwam er al snel achter dat het simpelweg de zenuwen waren, haha! Ondertussen wist de buitenwereld nog niets, ik mocht namelijk tot de eerste show niet vertellen dat ook ik gast was bij de Kuip concerten. Dat maakte het voor mij extra spannend, omdat ik mijn spanningen en enthousiasme nog niet echt kon delen. Het maakte het ook leuker, de verrassing voor iedereen om mij heen was heel erg groot toen ik op de groepsfoto stond die net voor de eerste show gepubliceerd werd!

Toen ik eenmaal op het podium stond, vielen alle zenuwen weg. Het is zo massaal, dat het bijna niet te overzien is. Ik vind zingen voor 10 mensen echt veel enger, dan voor 50 duizend mensen. (Dat kan ik nu uit ervaring concluderen haha) De dagen die volgden waren wat meer ontspannen, iedereen wist dat de eerste show super goed ging, daardoor lag de druk wat lager. Vanaf de tweede show begon voor mij daarom ook het échte genieten. De aftrap op de woensdag was vooral heel emotioneel. Je beseft je dan toch dat die twee grote dromen zijn uitgekomen én dat je nog vier keer mag! Samen met mijn zus heb ik huilend meegezongen met de rest van de show. Dit was ook voor mij de eerste keer dat alle gerepeteerde stukjes van de grote Borsato puzzel in elkaar schoven. En wat was het een prachtige show. WOW!

Ook was er een matineevoorstelling op zondag. Dat vond ik persoonlijk heel erg fijn want hierdoor kon bijvoorbeeld mijn hele bonusgezinnetje ook aanwezig zijn! Mijn eigen gezin was er gedurende de dagen natuurlijk ook bij wat ik heel erg fijn vond. Het is heel magisch om deze momenten met hen te kunnen delen. Ik ben mijn familie en vrienden ongelooflijk dankbaar voor het zijn van wie ze zijn. Mijn bonusbroertje Siem, van 7 jaar oud, was nog nooit bij een concert geweest, maar wat heeft hij gedanst op de muziek van Armin van Buuren. Zijn eerste concert was ook gelijk een van de grootste producties van Nederland! Hoe cool!? Na de show heb ik hem ook nog even meegenomen op het grote podium, daar was hij stil van, want het was toch echt veel groter dan hij verwacht had! Het begon na afloop te regenen, maar de kleine Siem bleef stralen. Hij had immers op HET podium gestaan!

Het voelde een beetje gek om tussen zo'n grote line-up te staan. Samen met de andere gastartiesten als, Maan, Davina Michelle, DI-RECT, Diggy Dex, Lil’ Kleine, André Hazes, Armin van Buuren, Sam Martin en John Ewbank, hebben we deel mogen uitmaken van deze historische concerten. We hebben alle shows samen gedaan dus er ontstond ook een zekere band tussen alle gasten! De allerlaatste show was heel intens omdat iedereen toch wel echt besefte dat dit de laatste was van een onvergetelijke reeks. Eigenlijk wilde niemand dat het stopte! Net drie liedjes voor het einde begon het heel hard te regenen. Het was alsof de weergoden het hadden afgesproken, het flitste in de lucht bij het nummer De Bestemming. Vol overgave stond iedereen in de regen. Het was zo mooi om te zien. Ook ik hield het niet droog op het einde. 'Als alle lichten zijn gedoofd' raakte mij. Marco raakte mij, de 50 duizend lichtjes raakten mij, waar ik vandaan kom en waar ik nu sta raakte mij. Wat heeft mij niet geraakt?! Armin zag de tranen waarna hij mij een minuut lang stevig vast hield. 

Dat het nu is afgelopen voelt nog wel een beetje gek. Zoveel dagen waren we intensief bezig in Rotterdam en nu zit ik op de bank te beseffen wat er eigenlijk echt is gebeurd. Al deze herinneringen zijn goud waard, dit kan niemand meer van mij afpakken. Gelukkig hebben we alle foto's en filmpjes nog! (Volg mij op Instagram en Facebook)

Met de volgende woorden wil ik Marco bedanken. Maar natuurlijk ook alle mensen die zo hard hebben gewerkt om deze concerten naar een volgend level te tillen. Productie, backstage, beveiliging, de ijscoman die op de dagen van 31 graden ijsjes stond te scheppen voor ons. De catering, de mensen die elke nacht met bladblazers doorwerkten om het hele stadion weer schoon te krijgen voor de volgende dag. Het zijn er teveel om op te noemen want deze productie was grandioos... 

Het was voor mij een avontuur die ik nooit meer zal vergeten. Alleen al het gevoel dat het hele stadion bewoog, door alle springende mensen, de regen en bliksem die de laatste show naar 'the next level' tilde, het gevoel dat 50 duizend mensen het liedje meezingen, al deze dingen zijn dingen die voor altijd in mijn hart sluit. Kippenvel. Deze herinneringen blijven. Ook kan ik na 10 jaar zeggen dat mijn twee dromen die ik als kind had, zijn uitgekomen. Lieve Marco, dromen zijn dus niet altijd bedrog!!! Haha!

Lieve Marco,

“We gaan mooie herinneringen maken”, dat is wat je tegen me zei toen dit avontuur begon. Je vroeg me namelijk of ik een nummer met jou mee wilde zingen tijdens de Kuip concerten. DE kuip concerten, want dat je historie hebt geschreven, is meer dan duidelijk. 

Herinneringen, die ik voor altijd in mijn hart zal sluiten. In deze dagen heb ik gehuild van geluk, ik heb ongelooflijk genoten, maar bovenal heel veel gelachen. Het liedje die we zongen “Als jij maar naar me lacht” heeft daarom een totaal andere betekenis voor me gekregen. Ik heb nog net geen spierpijn in mijn kaken van mijn brede glimlach die ik elk optreden droeg. 

In mijn ogen ben je een held. 5x de Kuip plat spelen op deze manier, doet niemand jou na. Ik denk dat ieder persoon in Nederland wel iemand kent die is geweest. 

Afgelopen woensdag was de laatste show... Het dak kon er niet vanaf maar ik weet zeker dat heel Rotterdam heeft gevoeld dat het grootste feestje van het jaar plaatsvond in de Kuip. Bij jou! Ik ben super trots op hoe je dit allemaal hebt gedaan! 

Ik ben je dankbaar. Je was bereid, zo’n ongelooflijk groot podium, jouw podium, te delen. Ik mocht naast je staan en samen hebben we inderdaad onvergetelijk mooie herinneringen gemaakt. 

Toen, hield je me vast en beloofde je dat het goed kwam. Nu, houd je me vast en lachen we zingend, zingen we lachend;

“Als jij maar naar me lacht…”

Liefs, Laura

Photo: @Setvexy